Αδιαφορία για τα ΑΜΕΑ

Δεν ξέρω τι πιστεύουν στον Δήμο για ορισμένα ζητήματα. Δεν θέλω και σε τελική ανάλυση να το καταλάβω. Αλλωστε, δεν νοιάζονται αυτοί αν έρχονται σε σύγκρουση με οδηγίες της ΕΕ, νόμους και υπουργικές αποφάσεις. Γίνονται έργα που δεν λαμβάνουν υπόψιν τους τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Οχι σήμερα μόνο, αλλά χρόνια τώρα. Κάνουμε μερικά πράγματα για να λέμε ότι τα κάναμε, αλλά τις περισσότερες φορές αυτά δεν είναι λειτουργικά.

Πρόσφατα, για πρώτη φορά άρχισαν να κατασκευάζονται οδηγοί για τυφλούς σε πεζοδρόμια της πόλης μας. Θέλησα να πιστέψω ότι κάτι άλλαξε. Δυστυχώς μια από τα ίδια.

Εκανα μερικές καλόπιστες παρατηρήσεις, θέλοντας να συμβάλω σε αυτή την αλλαγή νοοτροπίας, την οποία πίστευα ότι διαπίστωσα. Λάθος. Οχι μόνο δεν διορθώθηκε κάτι, άλλα τα πράγματα έγινα ακόμα χειρότερα.

Παράδειγμα το καπάκι φρεατίου, το οποίο παρεμβάλλεται στον οδηγό τυφλών, λες και είναι κοινή πλάκα πεζοδρομίου.

Αλλο παράδειγμα η περιοχή του ΚΤΕΛ, όπου παρά τα σχόλια, τελικά ολοκληρώθηκε χωρίς οδηγό τυφλών και μάλιστα σε ένα τμήμα που συνδέει με Επιμενίδου (αλλά και στην ίδια την Επιμενίδου) δεν υπάρχει ούτε ράμπα, ούτε το πλάτος για να κινηθεί πάνω στο πεζοδρόμιο αναπηρικό αμαξίδιο.

Και μετά αρχίζεις και γίνεσαι περισσότερο προσεκτικός. Κοιτάζεις αν υπάρχει η δυνατότητα σε κάποιο αμαξίδιο να μπει ακόμα και στο Δημαρχείο και διαπιστώνεις ότι δεν υπάρχει ράμπα. Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλα δημόσια και δημοτικά κτήρια. Μετατροπές παρατήρησα ότι έχει κάνει η Νομαρχία Λασιθίου (ίσως και κάποια άλλη υπηρεσία που δεν το έχω προσέξει) και μάλιστα υπάρχει και ειδικός μηχανολογικός εξοπλισμός για πρόσβαση στο ΚΕΠ.

Παρατηρήστε γύρω σας. Μπείτε στη θέση αυτών που έχουν προβλήματα ακόμα και των γονέων που δεν μπορούν να κινηθούν με τα καροτσάκια, προκειμένου να αντιληφθείτε το μέγεθος του προβλήματος.

Πάνω που λες ότι κάτι αλλάζει, μια από τα ίδια. Κλειστά αυτιά...

Χαίρομαι που βλέπω ότι αρχίζουν σιγά σιγά οι πολίτες να αντιδρούν και να εκφράζουν ακόμα και δημόσια τα παράπονα, τον προβληματισμό, τις προτάσεις τους. Ακόμα και έτσι όμως δεν φαίνεται να αλλάζουν πολλά.

Προσωπικά δεν είμαι διατεθειμένος να αφήσω να εξελίσσονται πράγματα που τα πληρώνουμε, βλέπουμε ότι είναι λάθος, και που θα τα βρίσκουμε εμείς ή οι συμπολίτες μας μπροστά.

Ετσι μη έχοντας άλλο τρόπο να αντιδράσω, αποφάσισα το θέμα της προσβασιμότητας των ΑΜΕΑ, να το μεταφέρω στον Συνήγορο του Πολίτη πιστεύοντας ότι μέσα από την πίεση που θα ασκηθεί μπορεί να αλλάξει κάτι. Ο καθένας θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του.