Οπου νάναι θα σημάνουν οι καμπάνες

Ελεγαν ότι (λέει) οι Ελληνες εργαζόμενοι στα συνεργεία καθαριότητας, δεν είναι συνηθισμένοι να δουλεύουν, με αποτέλεσμα να μην αντέχουν. Ετσι οι περισσότεροι είναι αλλοδαποί.

Μετά ακούω ότι ενώ εργάζονται (σε Χ εταιρία) γύρω στα 45 άτομα (και ενώ θα πρέπει να υπάρχουν και μερικά ακόμα για να καλύπτουν τα ρεπό) δεν είναι ασφαλισμένοι ούτε οι 35, και από αυτούς όλοι (ή σχεδόν όλοι) δεν έχουν πλήρη ασφάλιση, ενώ εργάζονται ακόμα και υπερωριακά (θεωρητικά μιλάμε).

Και ενώ το θέμα είναι πολύ σοβαρό, δεν ακούω κανένα να μιλά (Και γιατί; Αφού θεωρητικά μιλάμε). Ούτε από τους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ (και των λοιπών προοδευτικών δυνάμεων), που όπως αποδεικνύει και η (τυχαία) φωτογραφία, προεξάρχοντος του Δημάρχου, είναι πάντα δίπλα στους εργαζόμενους.

Τόσο δίπλα, που σε μία των περιπτώσεων όπως έγραψα, υπήρχε μεγάλο ζόρι για την πληρωμή της εταιρίας (προφανώςγια να μην μείνουν απλήρωτοι οι εργαζόμενοι).

Και τότε πείθομαι, ότι δεν πρέπει να γίνονται αυτά τα πράγματα ούτε στο νομό, ούτε στην πόλη μας.

Οπότε και εγώ μπορώ να κοιμάμαι ήσυχος, ότι τα δικαιώματα των εργαζομένων είναι επαρκώς προστατευμένα. Το μόνο που φοβάμαι είναι ότι θα ξυπνήσω. Παρά τον γλυκό ύπνο, μια μελωδία φτάνει στ' αυτιά μου... "σώπα, όπου νάναι θα σημάνουν οι καμπάνες"...