Παγίδες στις σχολικές αυλές

Πολύ ενδιαφέρον το άρθρο του Μιχάλη Ατσαλάκη με τίτλο "Παγίδες στις σχολικές αυλές", στην τοπική μας εφημερίδα "Ανατολή".

Παρουσιάζει τα αποτελέσματα έρευνας μαθητών του δεύτερου τμήματος της έκτης τάξης του Α' δημοτικού σχολείου Αγίου Νικολάου.

Χαρακτηριστικό είναι ότι το 90% των μαθητών δήλωσε ότι τους έχει συμβεί κάποιο ατύχημα στο σχολείο. Να τονίσω και εγώ, ότι παρά τα πολλά ατυχήματα που συμβαίνουν δεν λαμβάνονται μέτρα έτσι ώστε να αποφευχθούν και άλλα στο μέλλον. Νομίζω ότι ο Δήμος πρέπει να ασχοληθεί κατά προτεραιότητα με το θέμα.

Δυστυχώς ο Ιστοχώρος της εφημερίδας "Ανατολή" βρίσκεται εκτός λειτουργίας αυτό το διάστημα και έτσι αναγκάστηκα αντί συνδέσμου, να προχωρήσω σε ψηφιοποίηση και αναγνώριση χαρακτήρων ώστε να σας το παραθέσω:

Όταν συνήθως οι ενήλικες ρωτάμε τους μαθητές των Δημοτικών Σχολείων τι τους αρέσει περισσότερο στο σχολείο, συνήθως αναμένουμε να ακούσουμε μια απάντηση που να σχετίζεται με την προτίμηση τους στα μαθήματα και να διαπιστώσουμε την «κλίση» των νεαρών μαθητών προς τη θετική ή τη θεωρητική κατεύθυνση σπουδών.

Ωστόσο οι μαθητές, όπως είναι φυσικό για την ηλικία τους, χαρακτηρίζουν το διάλειμμα ως το πλέον ευχάριστο κομμάτι της σχολικής μέρας. Και ασφαλώς οι μαθητές των Δημοτικών Σχολείων του Αγίου Νικολάου στην πλειονότητά τους έχουν την ίδια αντίληψη η οποία επιβεβαιώνεται και με στατιστικά στοιχεία που συνέλλεξαν οι ίδιοι.
Οι λόγοι που επικαλούνται για να εξηγήσουν την προτίμησή τους γιαυτό είναι ότι έχουν την ευκαιρία να παίξουν, να συναναστραφούν με τους συμμαθητές τους και να ξεφύγουν για λίγο από την πίεση των μαθημάτων. Το σχολικό διάλλειμα είναι ο χρόνος όπου η κοινωνικοποίηση τους διαμορφώνεται από κανόνες τους οποίους εν πολλοίς καθορίζουν οι ίδιοι οι μαθητές και αυτό τους βοηθά να λειτουργούν με μεγαλύτερη ελευθερία.

Εκτός όμως από την ευχάριστη πλευρά του σχολικού διαλλείματος υπάρχει και η ανησυχητική διάσταση που σχετίζεται με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μαθητές και ειδικά τα ατυχήματα που τους συμβαίνουν. Προβλήματα όπως στενότητα αυλής, ενοχλητική και βίαιη συμπεριφορά κάποιων συμμαθητών, δάπεδο ακατάλληλο για παιχνίδι κ.λ.π. προκαλούν προβληματισμό για τα παιδιά. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι κάνουν λόγο για παγίδες στη σχολική αυλή που προκαλούν ατυχήματα.
Τα ατυχήματα στο σχολείο επηρεάζουν αρνητικά τη σχολική ζωή, αναστατώνουν τις οικογένειες των μαθητών, δημιουργούν αρνητικά συναισθήματα σε μαθητές και εκπαιδευτικούς και εμποδίζουν την ομαλή διεξαγωγή της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Οι μαθητές του δεύτερου τμήματος της Έκτης τάξης του πρώτου δημοτικού σχολείου Αγίου Νικολάου πραγματοποίησαν σχετική έρευνα στο διάστημα από 7-11 Απριλίου 2008 στην οποία έλαβαν μέρος 179 μαθητές της ΣΤ τάξης των δημοτικών σχολείων της πόλης μας.
«Πήραμε αφορμή από μια άσκηση που είχε το βιβλίο μας στην οποία υπήρχε και δημοσίευμα εφημερίδας για τα ατυχήματα στη σχολική αυλή και θέλαμε να ερευνήσουμε και στα σχολεία της πόλης μας, ποια προβλήματα αντιμετωπίζουν οι συμμαθητές μας», τόνισαν μιλώντας στην «ΑΝΑΤΟΛΗ» οι νεαροί ερευνητές.

Τα στοιχεία της έρευνας παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον και αναδεικνύουν ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα που υπάρχει επί δεκάδες χρόνια χωρίς να αντιμετωπίζεται ουσιαστικά: Την ακαταλληλότητα των αύλειων χώρων των σχολείων.
9 στους δέκα μαθητές (90%) που συμμετείχαν στην έρευνα δήλωσε ότι του συνέβη κάποιο ατύχημα στο σχολείο. Ο πιο επικίνδυνος χώρος είναι ο αύλειος χώρος, όπου το 74% των ερωτηθέντων είχε κάποιο ατύχημα. Η κυριότερη αιτία ατυχήματος είναι το γλίστρημα σε ποσοστό 45%, ενώ ακολουθούν τα κτυπήματα επαφής (πρόσκρουση σε κινητά και ακίνητα αντικείμενα και σύγκρουση μαθητών) σε ποσοστό 25%.
Στα κάτω άκρα χτυπούν σε ποσοστό 37% και ακολουθούν τα χτυπήματα στο κεφάλι 28% και στα άνω άκρα σε ποσοστό 24%.

Το 74% των ατυχημάτων είναι αντιμετωπίσιμα στο χώρο του σχολείου, ενώ εντύπωση προκαλεί ότι το 20% των ατυχημάτων έχει ως συνέπεια κατάγματα και διαστρέμματα τα οποία είναι μη αντιμετωπίσιμα από τους εκπαιδευτικούς στο χώρο του σχολείου.
Από την έρευνα επίσης προέκυψε ότι τα περισσότερα ατυχήματα συμβαίνουν στους μαθητές των τελευταίων τάξεων (Ε, ΣΤ) σε ποσοστό 46% και μόνο 15% στους μικρούς μαθητές (Α, Β τάξεις).

Εκείνο που προκαλεί εντύπωση είναι ότι τα κορίτσια και αγόρια δεν παρουσιάζουν σημαντική απόκλιση . Τέλος σε ποσοστό 93% οι μαθητές που συμμετείχαν στην έρευνα απάντησαν ότι δεν άλλαξε κάτι στο σχολείο μετά το ατύχημα τους.

Εφημερίδα Ανατολή, Μιχάλης Ατσαλάκης